22°
Bir varmış bir yokmuş.
Yaşım 16’ydı. Kameralı bir cep telefonum vardı ve fotoğraf çekmeyi çok seviyordum. Peki kendime, “Ben bir kameramanım,” diyebilir miydim? Hayır ama gazeteci bir büyüğümden öğrendim ki ben bir kameramanmışım. Hem de buna benimle ilgili yazdığı bir köşe yazısında yer vermiş. Teşekkür ederim efendim, onur duydum ama atladığın birkaç şey daha var. Ben, lisede edebiyat bölümünü okumuş, sonra da İletişim Fakültesi’ni bitirmiş biriyim. Yani iyi kamera kullanabilmek dahil, mesleğimle ilgili birçok donanıma sahibim.
Evet, belki yaşım itibariyle senin kadar deneyimli olmayabilirim ama senin kadar kötü niyetli de değilim. Bahsettiğin olayda, ben kurum ya da kişi ismi vermedim ama sen köşende ikisine de yer verdin ve konuyu kişiselleştirip kendince çarpıttın. Gerçekten komiksin. Ben, yaşanmış benzer bir olay üzerinden gazeteciliğin riskli bir meslek olduğunu anlatmak isterken, sen köşeni toplum yararı için değil, bugün de kişisel çıkarların için harcadın ama unuttuğun şu ki; Ben, senin kişisel hesapların için geçen hafta köşeni harcadığın taksicilerden biri değilim.
Ah be büyüğüm, kusura bakma yanlış salladın. Beni köşene taşımak yerine, benimle iletişim kurup kişisel rahatsızlığını dile getirmeyi tercih edebilirdin ama eminim sen onu da köşene taşırdın. Çünkü, sen köşeni hiç kimsenin umurunda olmayacak konuları anlattığın hatıra defterin gibi kullanıp toplantıdan beş saniye sonra unutulan küçük bir sohbet için küçük hesaplar peşine düşmeyi tercih ettin.
Bu olayı köşene neden taşıdığını anlıyorum. Sanırım artık gündemden geri kalıyorsun ve köşeni dolduramıyorsun. Eğer yardım istersen, gerçekten yardım edebilirim. Ayrıca, sesini kısmayı dahi beceremeyip her basın toplantısını böldüğün o cep telefonunla, sana ses kaydı yapmayı da öğretebilirim ki tekrar yanlış sallama.
Ve unutma büyüğüm! Yaşına saygılıyım ama yaşını aşacak kadar anlatacak hikayem var. Unutma, çünkü ben 16 yaşımdayken, sen bu kutsal mesleği şahsi çıkarların için kullanıyordun. Yine de sana bir daha asla cevap vermeyeceğim. Çünkü ben senin aksine, meslek etiğimi çok iyi bilir ve yazılarımda kendime yarar değil, kamuya yarar gözetirim.
Bu yazıyı bir teşekkür ve iki özür ile noktalamak istiyorum. Yazdığın köşenin başında, ben bir kameramandım ama aynı yazının son paragrafında bizi aynı mesleğin içinde betimlemişsin. Beni meslekte terfi ettirdiğin için teşekkür eder, kariyerimdeki bu dönüşümde küçük bir uğrak noktası olduğun için özür dilerim.
Bandirma.com Genel Yayın Yönetmeni ve Yazı İşleri Müdürü olarak bu yazıyı kaleme alırken, tarzı nedeniyle ilk ve son olacağına dair kendime bir söz verdim.
Tüm meslektaşlarımın toplum adına daha faydalı yazılarla anılması dileğiyle; Kaleme aldığım bu hikaye için kamuoyundan özür dilerim.
Umut Osman Sunci
